Kur yjet mesnate krahet shtrijn hapsires se pa fund
E me shpirtrat zjarr qiellin ne kozmos ata pershkojn
Rrethe se artes drite te henes ata era lehte i lekund
Ashtu ngadal pa fjal ne fshetesi pa fund dashurojn
Dhe kur qiellin yjet ta mbulojn si xixellonja ne largesi
Si hene e menduar te pres atje cdo nate une e vetmuar
Mes miliona yjesh atje lart une te ndjej diku je dhe ti
Mister prej botes fshehur diku atje me pret i dashuruar
Dhe hapesires atje lart lojen tone ne te dy vazdojm
Un behem hene e ti yll qe netet e vjeshtes i ndricon
Mos me fole fjal galaktike thjesht vetem dashurom
Le te jete nje rit qe nder vite ne te lumtur perjetojm.
No comments:
Post a Comment