Gjyshërve të mi

Ditëve të mia munguat gjatë
Sot fustan kujtimesh veshur
Si dikur fëmij me duart lartë 
T'ju përqafoj dua pa reshtur

Asaj jete ndoshta bënë ftohtë
Asaj jete ku ju s'morët asgjë
Dheu juaj do ju mbaj ngrohtë
Ngrohti i lotëve hedhur në të

Pranvera sërish do të bleroj
Sërish do t'bleroj shpirti juaj
Qiparisi heshtur do t'qëndroj
Netëve me yje do t'rri zgjuar

Foto e vjetër

C`me flet me sy kjo foto e vjetër
Ne fëmijë e prindrit ulur në mes
Nostalgjike më ktheu në kohë tjetër 
Zgjuar ëndërrova deri në mëngjes

Si medalion të varur në murë e pashë
Sa të lumtur ishim mendova me vete
Mbi kornizë dy pika lot kujtim i lashë
E një mall që më përndjek kësaj jete

Humbën ato vajzat që luanin shtëpisë
Vellai capken larg fluturoi nga këtu
 Përdore mora kujtimet e fëmijërisë
E dola të shëtis në një lulnajë diku

O zot thërrita kthemi ato vite përsëri
 Prindrit t`na shtrëngojnë dorën fort
Për ta do mbetemi të vegjlit fëmi
Ditëve trëmbemi kjo e egër botë

Në shtëpinë e prindërve si në një muze
Kujtimet tona si relike të vjetra buzëqeshin
Netëve si me magji fotos mblidhemi ne
Në supet e njeri tjetrit kokën e mbështesim

Mikes sime të fëmijërisë

Ne ishim dy mike por sot ti s'je më
Unë vitesh mbaj për dore hijen tënde
Auror polare ndonëse tretur në asgjë 
Unë të pres në zgjimin e cdo ëndrre

Ne ishim dy mike por sot ti s'je më
Vec zëri yt ndër vite më ndjek pas
E bukur mes yjesh me të bukurin zë
Unë këndoj këngët e tua plot maraz

Dy mike ishim ardhur kohë më parë
Humbur vitesh sikur s`kishim lindur
Unë sot e vdekur që eci ndër të gjallë
Ti e lumtur e plot dritë harresës ikur

Ne dy mike në c'do kohë do të jemi
Përhërë përdore e me këngë në buzë
Prej fëmijërie sa herë mall do t'kemi
Në tastierën time ti do t'vish si muzë

Unë

Kam kohë mallit për ty si thërras mall
Por dhimbje që dhëmb shpirtit si plag
Tani kthyer sonabul shfaqesh si i gjallë
Humbet shtegut të zemrës zhdukesh larg

Kur zbardh agimi e dielli aq bukur cel
Ti mbi petale si vesë shtrihesh e fle
 Kam kohë mallit për ty si thërras mall
Por makth prej gjumit netëve më ngre

Kam kohe mallit për ty si thërras mall
Por yll që më ndrin të madhen shpresë
Ditëve të mia ti troket rrall eh shumë rrall
Ti ëndërr e bukur do mbetesh një mëngjes

C'kuptim kanë vitet?

S'është cudi, do t'plakem një ditë
Ngjyrash thinjat kurr s'do ti fsheh
Paqe unë do t'bëj me gjith mëritë 
Bindur s'do besosh se ti më njeh

I njëjti detë do jetë e njëjta kaltërsi
Të reja dallgë bregun do të puthin
I urtë si dele do t'jesh bërë dhe ti
Vitet mërite do t'provojn ti zbutin

Fshehurazi do shohësh diku larg
Vajzën që luan me erën dashuruar
Unë lehtë do t'prek në krahë pak
Më parë kthem puthjet ty dhuruar

S'është cudi, do t'plakemi një ditë
Si grinjare para kafes cdo mëngjes
Hei i dashur kurr s'vdesin dashurit
Thëngjijtë një puthje zjarre i ndez!

Ai buzëqeshte përsëri

Gëzueshëm të thash për habi
Më shume të dua ti bëhu poet
Thellë shpirtit shih si unë dhe ti 
Drite per vargjet ne t'gjatat netë

Embël qeshe e gropëzat në faqe
Shpirt me the unë s'shkruaj dot
As era që gjethet hedh në parqe
As për dallandyshet s'derdhë lot

Shkruaj, shkruaj, flisja papushim
Gjithë fjalët ktheji në t'bukur grua
Embël puthi si t'puthje trupin tim
Lot derdh si t'më humbisje mua

Ti i ruan sirtarëve të tu akoma 
Gjethet e para t'vjeshtës që ranë 
Mallit pranverë mbetën të njoma
Mallit me të tyren aromë temjan

Mirmbrema Miq!

Mos pyet !

Mos pyet si quhej ajo që për ty derdhi lot 

Për ditet, për vitet e c'ngjyrë kishin ata sy 

Thuaj një vegim ishte shuar në këtë botë 

Mos harro për jete ajo fle në shpirt me ty

Uroj një muaj sa më të mbarë për të gjithë ju miqt e mi .

Me dashuri  Anita Hoxha