Mëngjesi i përgjumur në të zbardhur
Mbi qytetin që flinte harruar në qetësi
Një këng dëgjohej prej qiellit ardhur
Të humba e kurr su takuam dashuri
Një kitare qante thellë parkut për cudi
Vec zogjtë atje si spektator dëgjonin
Si në ëndërr u ndez e bukura melodi
Lehtë në kor dhe zogjtë po këndonin
Nje djal këndonte atje parkut përball
Pas resh nata largohej n'botën e saj
Heshtur hëna strukej e shfaqej rrall
E mes tingujsh trishtues ai filloj të qaj
Pikat e shiut që filluan ashtu papritur
Si sfond dëgjohej me tingujt e kitares
Ky mëngjes dimeror melankolik zbritur
Këngën perplaste në xhamat e dritares
Këndoi djali e s'pushoj asnjë moment
E lotët e ngrohtë i rridhnin si i lehti shi
Cudi mendova se si ndodh në këtë jetë
Të humba e kurr su takuam dashuri
Akoma t'ngrohta rrobat nëpër dhomë
Aroma e duarve mbetur ditëve të saj
Mbi komodine një foto cdo fjalë dëgjon
Ndaj koha të re e t'bukur do ta mbaj
Cdo gjë e njëjta asgjë ska ndryshuar
Hapur perdja kur shihte parkun n'vjesht
Mbi xhama buzëqeshje saj e vizatuar
Vec tik-taku orës sot s'di pse hesht
E shoh tek ecën me shapkat ngjyrë blu
Dhe luga dëgjohet mbi pjatë si gjithmon
Karrigia sikur thot unë jam mes jush ketu
C'do gjë si më parë asgjë e saj s'mungon
Fluturoi si dallëndyshet në vjesht iku shkoi
Por kaltersisë do mbetet kthyer në hënë
Me ikjen e saj dhe heshtja cdo gjë mbuloi
Në shpirt u kthye cdo gjë që ajo ka lënë
Sot, një nga ditët më të bukura, një nga ato ditë kur respekti për punën dëshmohet edhe nga kujdesi që institucione të rëndesishme tregojne per artistet. Mirenjohje dhe me zemer nje falenderim Ambasades Kanades e cila me akordoi një vizë dhjetevjecare, duke me mundesuar takimet me artistë e poetët shqiptarë që jetojnë në Kanada. Anita
