Një kitare qante thellë parkut për cudi Vec zogjtë atje si spektator dëgjonin Si në ëndërr u ndez e bukura melodi Lehtë në kor dhe zogjtë po këndonin
Nje djal këndonte atje parkut përball Pas resh nata largohej n'botën e saj Heshtur hëna strukej e shfaqej rrall E mes tingujsh trishtues ai filloj të qaj
Pikat e shiut që filluan ashtu papritur Si sfond dëgjohej me tingujt e kitares Ky mëngjes dimeror melankolik zbritur Këngën perplaste në xhamat e dritares
Këndoi djali e s'pushoj asnjë moment E lotët e ngrohtë i rridhnin si i lehti shi Cudi mendova se si ndodh në këtë jetë Të humba e kurr su takuam dashuri
No comments:
Post a Comment