Tek nxitoja rruges kete mengjes
Mjegulla gjithe si vello ka mbuluar
Lulet plote brilantesh nga kjo vese
E gjumit qyteti ndjej te jete zgjuar
Mes njerezish une ecja me nxitim
Mirmengjes degjoj te stacioni linjes
Ne ate Mirmengjes ndihej pikellim
I nje burri buze rruges se makines
Ktheva koken nje lyps shikoj zbathur
Kete bote e urreva une si asnjehere
Babane kujtova dita sa ka zbardhur
Kur perballe une gjeta nje te mjere
Mu kujtua femijeria ime aq e lumtur
Ti perdore me mbaje c'do mengjes
Une nje femije e vogel dhe e bukur
Ty te kisha idhull ty te kisha shpres
Ah baba malli per ty me ka djegur
Ti si engjell fluturove ne tjeter bote
Perball njeriut qe mjerimi e ka gjetur
Ti ne shpirt me malle me erdhe sot
Baba si atehere te kame para syve
Me pallton e gjate ngjyre gri veshur
Koha kur n'oborr mbi deget e hardhive
Ttrumcaku kendonte per ne pareshtur
Sot ky lypsar kete mengjes te ftohte
Mendjen ma hoqi nga ty nje moment
S'di c'mu kujtua palltoja jote e ngrohte
E mes mallit shpirti mu drodhe vertet
Si gjethe lekundesh ky i shkret njeri
Me shpirt mallkova kete bote te ndyre
Baba si kur ta shohesh me syt e tu tani
Buza i dridhet nga era e ftohte ne fytyre
Ndalova e u ktheva andej nga erdha
Dhe shkallet e pallatit i ngjita me nxitim
Dhimbjes duke ecur lot nga syte derdha
Dhe frymen e mbajta para dollapit tim
Pallton tende gri ne dore baba e mora
Sa kujtime i solla ne mendje une tani
Me dashuri e palosa por me dridhej dora
Ndonse shkallet i zbrita si dikur femij
Tej rruges ndalova para tij si e ngrire
Dhe pallton ia dhashe me aq dhimbsuri
Krenare me bere te ndihem mua tani
Lypsi menduar buzqeshi ashtu pajete
Pallton tende ne krah hodhi e vazhdoi
Ate kujtim zemre nga ti mbetur kaq vjet
Sot ja le dikujt tjeter ne jete t'a gezoi
No comments:
Post a Comment