Pranvere lulet sa i kishte celur mimozat manushaqet deshmimtare
Ca gjethe dimri qe kishin ngelur rrinin fshehur neper dritare
E shikoj e me qesh shpirti ,per dimrin u merzita pak
Per trumcaket e vegjl kur kendonin , e pemeve rrinin perqark
Zogjte po vijn dalngadal secili ne folen e vet
Dimri ashu iku me nerva me fjale i eger ishte vertet
Toka filloje te gjallerohet , era e dheut si parfum natyror
Fusha me jeshillik po mbulohet , dielli po i shkrin , malet me bore
Sa bukur je natyr piktur e bere nga zoti
Fushat pikturuar me mjeshtri , me shekuj mot mbas moti
Qingjat neper fushe u shperndane ,si ne enderr si ne perrall
Ikin gezojne anembane , per pranveren paskan malle
Po ndrin dielli gjihe kete toke me kete bukuri pafund
Veshur jeshil kemb e koke . pranvera shpirtin e saj po shkund
Rrjedhin ujrat , vijne nga malet , gurgullojn ashtu ne lum
Ndjekin rrugen e nuk ndalet i detit humbin neper shkum
Sa bukur erdhe pranvera shpirti fillon ndjehet i qet
Ashtu ikin e vijne stinet e tjera , cdo gje rrjedh ne kohe te vete
Mrekulluar eshte natyra . dimrit i tham lamtumire
Diellin ndrin si paqyra . bekuar kjo toke si ylber ngjyra ngjyra
No comments:
Post a Comment