Dikur me pare nje legjende tregojne si histori
Nje sirene e marinare paskan rene ne dashuri
Nuk e di sa e vertete por keshtu e kam degjuar
Neper dete vite me radhe ata ishin dashuruar
Ajo e bukura sirene cmendte naten cdo anije
Rrjetave per ta zene ajo u zhdukej si nje hije
Por nje dite pa e kuptuar kur uji e kishte marre
Pa me sy e dashuruar nje djal te ri nje marinar
E u hutua djali i shkrete filloi te vuante ne shpirt
Hidhte syte neper dete per ate qe pa ate dite
Ndezi dritat marinari dhe e kerkonte si i marre
Shpirtin deti te ma marri une me te shkoj varre
Kjo siren magjistare hynte e dilte pa pushim
Marinarin jo s'e shihte e here i shprehte dashurine
I bertiste marinari dil nga uji e bukura sirene
Te rrim bashk kete nate e oret kuptim te kene
Dhe nga uji ajo doli dhe e lumtur hypi ne anije
S'di te them per cfar i foli, fjale ishin dashurie
Po e mbyll kete histori qe thone se eshte e vertet
Nje sirene e nje marinar dashurohen vec ne dete
No comments:
Post a Comment