Tuesday, December 30, 2014

Mendime

Ajo nje grua e thjeshte nga natyra
Floket e saj i krihte kete mengjes
Cudi mendoj ne pemen e saj plot ngjyra
Nje vend per kartolinen mos e gjesh ?


Dhe ashtu larg i coi ,kujtimet
Ne rinin e bukur ne nje sirtare tashme mbetur
Aty pran oxhakut filloi enderimet
Duke pare druret qe jane bere si hi i tretur


Dhe filloji te lotoi per ate kohe te rinise
Kur fshehurazi i ikte prinderve ne oborrin e shtepise
Qeshi dhe me lote i flet dikujt me vete
Bashk me letrat e enderrat tona nuk e di ku mbete ?


Vitet iken tani nuk jam me aq e brishte
Por ne kujtese me ke mbetur dhe sot
Sjell ndermend ate peme qershie ne oborrin e shtepise
Letrat tona i mbylla ne shpirt me mall e lote


Gezuar mik thote ajo me nje gote vere
Per ty dhe enderrat tona te rinise
Me kujto dhe ti me malle ne pranvere
Kur dritareve te varen deget e qershise 




No comments:

Post a Comment