Jetimi

Ne kete jete shkruajta per nenen Dhe vertet une e quajta mrekulli Por kur vetem rruges shoh jetimin Nenen si t'a quaj as vete s'e di

Ne pallatin perballe jeton ai femij Pa dritare shtepia mesjet e tera Pellumbave u flet me gjuhen e tij I pyet valle ku mund te jete nena

Pellumbat gugasin gjuhes se tyre Dhe kenge i kendojne cdo moment E perkedhelin me bishte mbas fytyre Si engjell mes engjejsh te vertete

I vetem u rrite dhe pa nenen prane Jetim emrin ja vune dhe e therriten Cdo dite per dore ai merre babane S'e shoket e vegjel jo s'e begenisen Babai ngrys vetullat xhaketen grisur Me dhimbje shfryne per c'ka degjone Bire ne jete kete rruge e kemi nisur Dhe ne fund ajo nje dite perfundone

Djali habitur e sheh ne sy me dhimbje Por ti pergjigjet akoma e ka te veshtire Un jam lutur per nenen cdo krishtlindje Te lutem mos me thuaj dhe ti lamtumire

Babai kollitet dhe s'e thote nje fjale Doren shtrengon embel e ja puthe djalit Bire nje dite pranvere kur dimeri te dale Ne do te ngjitemi asaj majes se malit

Un jam i forte e zemra s'me le kollaj Flete dhe fjalet nga shpirti mezi i dalin Bire ne kete jete ti s'bere asnje faje Por te tjeret hapin ty duan t'a ndalin

Ti s'je jetim s'e me ke mua qe te rrita Dhe pse nena jote diku tjeter u largua Ti per mua je gezimi qe me sjell dita Ti vertet e vetmja mrekulli qe une dua Djali i thote te jatiit ashtu si fajtor pa faj Une e di ti vec per mua jetone e kuptoj Por c'femij do te quhesha une pastaj Nese nenen ne kete jete s'do e kerkoj

Jetim jo s'dua t'me therrasin asnjehere Sepse nenen diku larg e kam te gjalle Enderroj ate dite do te jete pramnvere Kur une nenen do t'a perqafoj me malle

Nene s'te pyes per jeten jo s'e bej dot Dhe pse nje gje ta them mbaje mend Pse jetim u rrita ne kete te eger bote Kurre s'e kam harruar ate imzhin tend Kur pellumbat kaltersive fluturojne qiellit Kthehen gugasiun ata e luajne me mua Agimit kur te dali rrezja e pare e diellit Emrin Nene mes diellit une do t'a shkruaj