Lodhur mallit ajo u kthye përsëri
Mes kujtimeve që ruan në zemër
Pemëve u gëzohej e ecte si fëmi
Mbi hapat e saj në bace si ëndërr
Pemët puthte zbardhur nga bora
Trumcakët thërriste pishave mbetur
Zemër ngrir n'moment ju dridh dora
Mbi emrin që atje e kishte gjetur
Me një frymë lexoi emrin shkruar
I panjohur, i larget e akull i ftohte
Nën borë ashtu pjes-pjes mbuluar
Të derdhte lot për të ju duk e kotë
Ai emer atje si nje tatuazh mbetur
Jetes time nje dashuri e re ndricon
Shpirtit ai u kthye prej vitesh fjetur
Si zjarret qe shuhen heret a vone
Pranveren tjeter rikthehem perseri
Jeten ndertuar nje strehez e ngohte
Ai emer si nje dhimbje gdhendur rri
Mbi lisin xhveshur dimerave te ftohte
No comments:
Post a Comment