Si e thirrur prej Zotit në agim
E nata yjet sapo filloi t'i marr
Dhimbje ndjeva syve trishtim
Për t'vogelin shelg në trotuar
Njerës n'xitim e kishin shkelur
E lotët shelgut s`ja kishin parë
Rethuar gjethesh kishte ngelur
Mu bë të ndjeja të tijën e qarë
E ngrita në duar ashtu të thyer
Asnjë gjurm jete asnjë shpres
I vogel prej njerëzve zhgënjyer
Frymën ja morën atë mëngjes
Mallkuar ajo dorë e pa mëshir
Ai vitet vec i bleroi në atë vënd
Fëmij isha e kujtoj shumë mirë
Kur në të shkruajta emrin tënd
Në trupin e tij lastar aq të bukur
Pran emrit tënd gjeta emrin tim
E lumtur që ti e kishe shkruajtur
Qe sot me shelgun mbeti kujtim
No comments:
Post a Comment