Ajo derë e vogël blu lyer me boj
Atje poshtë dritares korniz vjetër
Ata t'kerrusur rralle flasin me gojë
E fara shesin kausheve me letër
Menduar ata kanë harruar t'qeshin
Cdo ditë për dore atje nder shkallë
Të pakta lekët prej farave që shesin
E dyqaneve të lagjes shkojne rrallë
Burri i gjorë cigaren e dredh gjatë
Harruar shikon gruan malli në sy
Ata me heshtjen flasin ditë e natë
E shtëpise derë hapur askush hyn
Eja bij më thirri e një kafe pi me ne
Duart më zgjati e sy me sy u pam
Thellë syve te saj e trishta botë atje
S'më kujtohet sa folem e cfar tham
Djali u martua tregon e derdhi një lot
E mori një trike me një jakë të vjetër
Ky eshte i vetmi kujtim që e ruaj sot
Trikua e tim biri kur dhe ai ishte tjetër
Trikon përkedheli me fjalët e nënës
Në lotë u shkreh dhe ai i urti burrë
E rritëm duke punuar dritës se hënës
E prindrit vetëm bij nuk lihen kurrë
No comments:
Post a Comment