Një jetë kemi të gjithë

Jakën e trikos ngrita ndjeva ftohtë
Shihja shiun këpucëve që pikonte
Pran dritares me një caj te ngrohtë 
Jashtë një nënë në shi po kalonte

C'kërkonte kjo e gjorë në të gdhirë
Vitrinave ajo ndalonte e syt hidhte
Afrohem pran xhamit ta shihja mirë
Ajo e trembur veshtrimin tim vidhte

Statujë akulli e tëra ngriva në vënd
Ajo lagur qulle dridhej nga të ftohti
Hapat pleqerie i hidhte rënd e rënd
E prej ftohtit syve i kishte ngrirë loti

Si e cmëndur unë në rrugë vrapova
Nën cadër me shpirt e futa atë nënë
Gjithë botën mu bë në vend ndalova
Qiellit kërkova të ndezë diell e hënë

Duart ja mora ngrohtë në t'miat duar
Ato të ftohtat të ashpra bërë kallkan
Një jetë o bij unë rrugëve kam jetuar
Prej kohës kur lekët ne firmave i lam

Familja u shkaterrua e s'mbeti asnjë
Unë rrugëve endem vënd e pa vënd
E një amanet të fundit ditë kujt t'ja lë
Une s'di e sa vjec jam s'e mbaj mënd

Veten urreva nën shi në mes rrugës
Ngrohtit të trikos që kushtonte shumë
Ajo nënë ftohtit del për copën e bukës
Faj e turp për veten sot i ndjeva unë