Shtator i trishte

Kur nje shtatori vjen e gjethet bien nje nga nje
Te trishtat kujtime nisin e rizgjohen n'shpirtin tim
Neteve dritares e menduar e tjeter s'shoh asgje 
Vec gjethet e arta qe parkun mbulojne papushim

Ti mbete shtatorit qe shkoi e mbete shume larg
E mua asnje leter s'me erdhi e asnje lajm nga ti
Ndaj sa here i arti fund shtatori me troket ne prag
Une mall ndjej dhe zemra me mbushet nostalgji

Dhe sot ky shtator m'erdhi ndryshe se cdo here
Nje dashuri e re e zuri si nje enderr vendin tend
E shpirti im u mbush plot mimoza si ne pranvere
Dhe pse shpesh horizontit shoh portretin tend