Cicerimave te nje zogu sot u zgjova
Qe druajtur trokiste ne dritaren time
E njejta kenge e bukur ndaj e njoha
Te voglin tek cukiste mbi therrime
Dritaren embel hapa te mos e tremb
E mes duarve me plot gezim e mora
Jasht fryn e shpirti po me dhemb
Ndaj pran zjarrit t'ngrohej une e cova
Mes dimrit vetem mbeta e s'di se si
Nis e me tregon zogu tek m'afrohet
Krahet me sollen ketu vetem tek ti
Se qiellit ne te ftohte jo s'fluturohet
Edhe folen ma rrezoi nga pema era
Dhe une s'po gjeje e s'di se ku te rri
Dritareve fshihem sa te vij pranvera
E mengjeseve e lumtur me shikon ti
E degjova dhe e lumtur i premtova
Ndonse pranvera akoma s'ka zbritur
Une zogut me kashte folen ja ndertova
Ne pemen me te bukur qiellit ngritur
Oh sa u gezua i vogli zog aq shume
Krahet rrahu e si era qiellit u largua
Eh mbas dritareve gjate e ndoqa une
Tek fluturonte me krahet e praruar...
Dhe sec mu kujtua kur pranvera vinte
Dhe qiejt e mbushur plot dallandyshe
Mes ditesh plot gezim femijeria ime ikte
Eh sa bukur, atehere ishte ndryshe!
No comments:
Post a Comment