Nje manjetofon shperndante heshtur nje muzike
T'i afrohem s'mundem prandaj ulur large tij rrija
Si nje zog i trembur qe erresires ka shume frike
Mu be si n'enderr te degjoja te tijen kolle te thate
E une ne heshtje e degjoj e s'mundem te bej ze
Sa malle o zote sa malle e nostalgji ne kete nate
S'di si mu duk afer meje ulur te shihja serish ate
Kujtoj kur shkove se ajo nate me shi jo s'harrohet
Mendova ne jete me e qete e vetme pa ty do isha
Me ze te larte te thashe jeta me ty jo me s'durohet
E se pa ty jeten une me te lumtur do ta kisha
Ti ashtu koke ulur zbrite shkallet me koke menjane
Qetesi ndjeva e nje cast pa ty e lumtur mu duk bota
Gjithcka harrova, c'me the, c'te thashe e c'fare thame
E ne valixhe t'harruara lashe c'do gje qe ishte e jotja
Sonte kjo nate, ky shi, ky manjetofon qe s'pushon
Keta lote qe mbysin at'kujtim shkuar large ne vite
S'di si ndodhi, pse ky shpirt sonte ty po te kerkon
Valle pse perkedhel shkallet qe ate dite ti i zbrite
Sonte ti s'je por si dikur vece e jotja valixhe e vjeter
Heshtja mureve e une ulur prane zjarrit si gjithmone
Po ajo muzike, ai manjetofone, ajo kenge e asgje tjeter
Serish dimer e vec kolla jote ka kohe qe me mungone
No comments:
Post a Comment