Mbi qytetin që flinte harruar në qetësi
Një këng dëgjohej prej qiellit ardhur
Të humba e kurr su takuam dashuri
Një kitare qante thellë parkut për cudi
Vec zogjtë atje si spektator dëgjonin
Si në ëndërr u ndez e bukura melodi
Lehtë në kor dhe zogjtë po këndonin
Nje djal këndonte atje parkut përball
Pas resh nata largohej n'botën e saj
Heshtur hëna strukej e shfaqej rrall
E mes tingujsh trishtues ai filloj të qaj
Pikat e shiut që filluan ashtu papritur
Si sfond dëgjohej me tingujt e kitares
Ky mëngjes dimeror melankolik zbritur
Këngën perplaste në xhamat e dritares
Këndoi djali e s'pushoj asnjë moment
E lotët e ngrohtë i rridhnin si i lehti shi
Cudi mendova se si ndodh në këtë jetë
Të humba e kurr su takuam dashuri
No comments:
Post a Comment