Kur pranvera vinte

Agoi e ne dritaren time rrezja e diellit trokiti
E u shkri dhe bora e fundit mbetur ne prage
Si zog i lumtur prej gezimi me fluturoi shpirti 
Ajrit t'kalter dehur, ajrit qe vjen prej detit larg

Dritaren hapa e qiellin veshtrova si nje femi
E njeheresh dhjetra zogje largohen trembur
Sot c'do gje si me pare u kthye mungon vec ti
Duket se vetmia viktimen e saj me ka zgjedhur

Kujtimesh me ore te tera ri e veshtoj natyren
E me behej ti duke ardhur tej fundit te rruges
Nje kore dallandyshesh qiellit i nderroi ngjyren
E ca harabele u gezonin therrimeve te bukes

Mbete penge i harrimit a vec mua m'ke harruar
Dhe kjo bore qe sot pragut shkriu dritares time
E keta zogj qe u tremben e qiellit larg flururuan
Ne tjeter bote me cuan shume larg nga bota ime