Nëntor ishte atëherë

Mos prit t'shkruaj për ty vargje të trishtë
Ti muzë që zbret ëmbël cdo një Nëntor
Si dimri zbret e zgjon bredhat e brishtë
Si hëna yjet mbledh rreth vetes si kurorë

Ndoshta këtë herë pak shkruajta për ty
Dhe rrjeshtave pika malli ju vura në mes
Eh, poetët hyjnë shpirtrave e flasin me sy
Poetët jetë i japin dhe kujtimit kur ai vdes

Mos prit të shkruaj për ty të trishta vargje
Copëza kujtimesh që trokasin cdo Nëntor
Si e fundit gjethe që portën mbyll në parqe
Që dimri të mos shtrojë qilimat me dëborë